İnsan düşünen bir varlıktır.Bu nedenle günlük hayatta sık sık bilgi alışverişiyle karşılaşıyor.Bu bilgi alışverişi yeni bilgilerin kazanılması,eski ve kullanılmayan bilgilerin unutulmasıyla devam eder.
Bazı insanlar yaşadığı süre zarfında edindiği bilgileri doğru veya yanlış ayırmaksızın belleğine kaydeder. Bazen bir olay veya durum karşısında bu edindiği bilgilerden yararlanır.Bu bilgileri yargılamadan sorgulamadan edindiği içindir ki artık o bilgiler ona doğru ve kesinmiş gibi görünür.Bu nedenle bazen yanlış yargılarda bulunabilir.Nitekim böyle durumlarda kalıplaşmış,alışılagelmiş ve doğru kabul edilen görüşlerini, o görüşlere uymayan başka bir konu veya olaya uygulamaya çalışır.Bunun neticesinde çok büyük yanılgıya düşer.Bunun böyle olmasının nedeni,başta da bahsettiğim gibi bilgiyi edinme sürecindeyken kişinin bu bilgileri doğruluk süzgecinden geçirmemesinden kaynaklanır.Böyle olunca yani başka bir olay veya durum karşısında kendi düşünce ve davranışlarını sergileyince,bu yanlışlığının farkına varsa bile onu görmezden gelir ve inkar eder.fakat aradan bir müddet geçince bu görmezden geldiği olayı yadsıdığını hatırlamaz olur.Onun zihninde bu olay kendi görüşlerine tıpatıp uyuyordur.Bu da onda bir alışkanlığa sebep olur ve birden fazla olay;durum yahut düşünce karşısında hep aynı düşünce ve davranışı sergilemeye devam eder.Ta ki birinin bunun böyle olmadığını ona söyleyinceye kadar.Fakat artık çok geç olduğundan bu düşüncelerinin kalıplaşmış olmasından dolayı,zihni bu yeni düşüncelere karşı kapalıdır.ona göre artık kendi düşüncelerinin kesinlikle doğru olduğunu, bunun aksini iddia edenlerin ise büyük bir yanılgıya düştüklerini savunmaya başlar. Tabi kendine göre haklıdır da. Zira zamanında körü körüne bağlandığı düşüncelerinin yanlış olduğunun farkına varmaz, varmak istemez.Bu yüzdendir ki artık geriye dönüş yoktur.yani zihni artık farklı bir düşünce veya görüşe açık değildir.bu onun için büyük bir eksiklik olacaktır.Hep sıradan düşündüğü,sıradan davrandığı ve zihninde sıradan olay veya durumlara yer verdiği için hayatı da tekdüze bir monotonluğa ulaşacaktır.Günümüzde de birçok insan kendi dogmatik yapıdaki bu düşüncelerinin esiri olur, farklı düşünemez davranamaz olurlar. Bu konuyu bir Fransız düşünür. "Benim gibi düşünen çok insan varsa bu düşüncemden korkarım" sözüyle benimsemiş bulunur. Buradan da anlaşılacağı üzere bu düşünür, herkes gibi düşünen biri olmaktan çekinir, farklı düşünmek, farklı yorumlarda bulunmak ister.
Yazdıklarımdan da anlaşılacağı üzere hiçbir zaman bir düşünce veya görüşe katı bir şekilde bağlanmamak, her daim yeni fikirlere açık bulunmak gerekir. Nitekim insanlığın ilerlemesi de bu şekilde olacaktır.
|
